154 - AMARAH YANG MEMUNCAK

Bila keindahan yang terjanjikan..
Mengapa kepahitan yang slalu aku rasakan?..
Bila ada bunga yang tumbuh bermekaran..
Mengapa harus duri yang datang bak menikam?..
Sungguh perihnya hatiku kini..

Bila tiada sayang..
Tak usahlah memberi harapan..
Bila tiada rindu..
Janganlah slalu mengganggu..
Sungguh aku telah terjerat
akan manisnya janji merdu..



Namun mengapakah kini engkau terdiam..
Bagai telah hilang rasa sayang..
Tiadakah lagi engkau mengerti..
Akan ketulusan cintaku yang begitu suci..
Yang hanya untukmu..
Dan akn menjadi milikmu..

Kini hidupku sunyi..
Haruskah aku lempar sandal..
Hingga piring gelas menjadi berantakan..
Hingga semua menjadi ramai..
Haruskah aku teriak hingga pekak..
Hingga getarkan dinding dinding telinga yang mendengar..
Sungguh ragaku bagai gila..

Aku rindu..
Aku ingin bahagia..
Cukuplah engkau terdiam.
Itu akan membuatku semakin kelam..
Aku hanya punya satu hati..
Dan itu untukmu..
Aku punya berjuta sayang..
Dan itu untukmu..

Aku ingin berlari,
menggapai cintaku yang seakan mati..
Aku ingin bersamamu,
slalu dan selamanya..
Aku menyayangimu...
sungguh aku menyayanginya..

hmmmm............................